ระหว่าง พ.ศ.2470-ปัจจุบัน คือช่วงเปลี่ยนผ่านแบบประเพณีตอนปลายในครึ่งหลังพุทธศตวรรษที่ 25 ที่งานจิตรกรรมจะเน้นความสมจริงตามตาเห็น โดยเฉพาะการเขียนให้มีความลึกแบบเปอร์สเปคทีปซึ่งเป็นมุมมองแบบสมัยใหม่ของช่างพื้นเมืองที่เดินตามกรุงเทพฯราว 50 ปี ขณะที่แบบร่วมสมัยหมายถึงผลงานของศิลปินยุคปัจจุบันที่มาสร้างงานจิตรกรรมให้กับวัด ทั้งในและนอกเขตเมือง  ลักษณะความเป็นล้านนามีความหลากหลายตามแนวทางของแต่ละคน ตั้งแต่การเน้นเนื้อหาที่เป็นท้องถิ่น รูปแบบล้านนาในสไตล์ของตัวเอง หรือการนำวัสดุ-เทคนิคแบบโบราณมาปรับใช้ อาทิ จิตรกรรมลายทอง และงานประดับกระจกสี เป็นต้น