ผืนนี้แสดงเหตุการณ์เป็นสามฉากด้วยกัน ตั้งแต่ตอนล่างที่นางอมิตตดาไปตักน้ำในหมู่บ้าน และบรรดานางพราหมณ์พากันรุมด่าทอนางสารพัด พากันหยิกทึ้งทำร้ายนางจนต้องร้องไห้หนีกลับบ้านมาเล่าให้ ชูชกฟัง โดยนางอมิตตดายืนถือหม้อน้ำดินเผา เกล้ามวยสูง มีผ้าคลุมและนุ่นซิ่นแบบล้านนา และบรรดานางพราหมณ์มีลักษณะหน้าตาไม่สะสวย หน้าอกหย่อนยาน นุ่งเพียงผ้าซิ่นลายขวางผืนเดียวแบบสั้นกำลังทำท่าทางทำร้ายนางอมิตตดา ถัดขึ้นมาส่วนบนเป็นภาพตอนนางกำลังเดินทางกลับบ้านไปฟ้องชูชก ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์แต่มีการยกมือขึ้นกำลังเช็ดน้ำตา ชูชกก็นั่งอยู่ในเรือนแสดงท่าทางปลอบประโลมนางอมิตตดา และเทวดาได้ดลใจให้นางบอกชูชกว่า ให้เดินทางไปขอพระชาลีและกัณหากับพระเวสสันดรซึ่งบำเพ็ญอยู่ในเขาวงกต จากนั้นชูชกจึงออกเดินทางไปหาพระเวสสันดร